पंहिंजा पंहिंजा सन्दर्भ
लेखक - रामेश्वर काम्बोज 'हिमांशु'
सिन्धी अनुवाद - देवी नागराणी
हिन भयंकर थधि में बि वेद बाबू खीर वारे वटि मूंखां पहिरीं वेठल मिल्यो. मंकी कैप मां लीआ पाईंदड़ हुनजे चहरे ते हर रोज़ वांगुर नर्म उस जहिड़ी मुर्क टिरियल हुई. मोटंदे वक्त वेदबाबू खे छातीअ में सूर महसूस थियण लगो. हू मुंहिंजे कुल्हे ते हथ हणी चवण लगो-‘‘जाणीं थो ही कहिड़ो सूर आहे?’’ मुंहिंजे जवाब जो इन्तज़ार करण खां सवाइ धीमे आवाज़ में वरी चयाईँ-‘‘ही दर्दे-दिल आहे. ही सूर या त मूं जहिड़े बुढन खे थींदों आहे, या तो जहिड़े जवानन खे.’’
मूं मुरकी डिनो. आहिस्ते-आहिस्ते हुन जो सूर वधण लगो.
‘‘मां तव्हां खे घर तांईं पहुचाए थो अचां’’ मोड़ ते पहुचंदे मूं उन्हन खे अर्ज़ु कयो. ‘‘अजु तव्हांजी तबीयत ठीक नथी लगे.’’ ‘‘तूं छो थो तकलीफ करीं? मां हल्यो वेंदुस. मूंसाणु तूं केसीं ताईं हलंदें? पहिंजे वारंट ते चित्रगुप्त जे ठपे लगण जी देर आहे.’’ वेद बाबूअ खिली करे मूंखे रोकण चाह्यो.
मुंहिंजो हथु पकड़े ईंदो डिसी वेदबाबू जी ज़ाल छिरकी-‘‘लगे थो तव्हांजी तबियत अजु वरी ख़राब थी पई आहे. मूं तव्हांखे खीरु आणण लाइ रोक्यो हो न?’’
‘‘मूंखे कुछ कीन थ्यो आहे."
‘‘ही वर्मा ज़िद करे वेठो त बार वांगुर मुंहिंजो हथु पकड़े हलु. मूं बि खणी हुन जी गाल्हि मञी.’’ हू खिल्यो
हुनजी ज़ाल अगियां वधी घोट खे ईज़ी चेयर ते विहारियो. दवा डींदे दुख भरिये लहज़े में चयाईं-‘‘रात-रात-जागी पुटन जे बारे में प्यो सोचींदो आहीं. जडहिं कोई पुट असां खे पाण वट रखण ई नथो चाहे त असीं छा करियूं, जान डई छडियूं अहड़ी ओलाद लाइ. चवन था घरु नंढो आहे. तव्हां खे रहण में परेशानी थींदी. दिल्लीअ में ढंग जा मकान बिना थुल्ही रकम डियण खां सवाइ किराए ते मिलन ई नथा.’’
वेदबाबूअ हुन खे चुप रहण जो इशारो कयो-‘‘उन्हन खे डोहु छो थी डीं भागनवारी. थोड़ा-के साह बचा आहिन, कीअं बि करे पूरा थी ई वेंदा...-’’ चवंदे-चवंदे अजखुद ब गोढ़ा हुनजी भिरुन में अची उलझी व्या.
------------------------------
No comments:
Post a Comment